OFF THE RECORDMELANIE DE BIASIOEen lichamelijke en intuïtieve beleving
Off the record peilt naar de platen die een muzikant artistiek en muzikaal gevormd hebben
Mélanie De Biasio is een Belgisch-Italiaanse jazzzangeres.
Ze studeerde jazz aan het Koninklijk Conservatorium in
Brussel en bracht haar debuut ‘A Stomach is Burning’ uit in 2007. Ze werd meteen laureate op 'Les Octaves de la Musique', de Waalse muziekprijzen.
Opvolger 'No Deal' zorgt voor het internationale succes. Mélanie ontvangt
de European Border Breakers Award, wordt door Jools Holland
uitgenodigd in zijn studio en mag het voorprogramma van Eels spelen.
Als kind is Mélanie verlegen en introvert.
Soms voelt ze zich zelfs wat onzichtbaar.
Ze volgt ballet, speelt dwarsfluit en gaat zingen in de harmonie. Muziek
wordt haar manier om te communiceren en bruggen te slaan.
Pavarotti katapulteert Mélanie terug naar haar kindertijd en haar
Italiaanse 'nonna' in Charleroi. Ze brengt er veel tijd door samen met haar tweelingzus Catherine.
"Mijn oma luisterde constant naar muziek. Haar man was jong gestorven en muziek vulde de leegte. Pavarotti was haar God. Ze sprak ons liefkozend toe met 'mi principesse' terwijl ze met hem meezong."
De aria 'Nessun Dorma' uit de opera 'Turandot' van Puccini was de favoriete aria van Luciano Pavarotti.
Voor Mélanie is het stuk onlosmakelijk verbonden met de warmte en liefde van haar oma. Pavarotti staat symbool voor alles waar ze van houdt in Italië.
In 1981 kwamen Paul Simon en Art Garfunkel voor één keer opnieuw samen voor een optreden in Central Park, New York. Zo'n half miljoen mensen woonden het concert bij.
"Normaal hou ik niet van concertopnames omdat de energie van het concert anders is op plaat. Hier draagt ze bij. Het contact met het publiek maakt de emoties en de muziek extra intens."
De samenzang van Simon and Garfunkel inspireerde Mélanie op haar elfde om met haar zus samen te zingen.
"Catherine en ik zijn een tweeling. Onze stemmen vermengden zich heel natuurlijk en mooi met elkaar."
"Eén ding willen doen met z'n tweeën gaf me ideeën om de stem te zien als een instrument. Ik koos altijd voor de ondersteunende stem."
Enkele jaren later ruilen de zusjes de muziek van Simon and Garfunkel in voor eigen tweestemmige nummers en een eerste groepje, Gloubi-Boulga.
Duke Ellington was een veelzijdig jazzpianist, orkestleider en componist die in zijn werk veel verschillende stijlen uitprobeerde. Hij wordt tot één van de grootste Amerikaanse jazzmuzikanten gerekend.
Zijn album ‘A drum is a woman’ is een muzikale allegorie uit 1956 en vertelt het verhaal van Carribee Joe en Madam Zajj.
"Carribee Joe staat voor de drum, het ritme. Hij is erg dierlijk. Madam Zajj is de personificatie
van de jazz.
Zij stelt het sensuele, het vrouwelijke voor."
"Duke Ellington vertelt de liefdeshistorie tussen die twee. Zijn stem gidst ons doorheen de vele verschillende muziekstijlen die op het album voorkomen."
De flamboyante en rebelse Betty Davis inspireerde Mélanie om
de conventies aan haar laars te lappen.
"Davis had een bijzondere manier om zich te geven.
Ze zong ingehouden, maar zo krachtig!"
"Tegelijk was ze een wilde meid die haar libido openlijk omhelsde, zonder een lustobject te willen zijn. Zo revolteerde ze tegen de manier waarop vrouwen in de soul van de jaren 60 werden neergezet"
Betty Davis was ongeveer een jaar getrouwd met Miles Davis.
Betty Davis haalde zijn carrière uit het slop door hem voor te stellen aan haar vrienden Jimi Hendrix en Sly Stone. Zo kwam bij hem rock en funk binnen en nam zijn carrière opnieuw een hoge vlucht.
Mélanie houdt van artiesten die het graag delicaat houden,
om er zo iets groots van te maken.
“Al Green zingt enorm zacht, maar er zit zoveel
dynamiek in. Hij voedt er de verbeelding van de ander mee. Met gefluister kan je de mensen in extase brengen. Dat gefluister, kan binnen komen als een
heel orkest.”
"Toen ik 'Be my Husband' voor het eerst hoorde, was ik overweldigd. A drum and a woman. Rhythm and blues.
Voor mij is het de essentie."
Nina Simone heeft een grote invloed op de manier waarop Mélanie live optreed.
"Als een orkestchef die zijn muzikanten begeleidt, maar er tegelijk ook goed naar luistert. Simone heeft een sterk karakter. Ze weet wat ze wil. Ze is een leidster."
Mélanie De Biasio maakte een eigen interpretatie van het Nina Simone nummer 'I'm gonna leave you'.
Als Mélanie moet kiezen tussen jazz en blues, kiest ze voor de blues.
"Het is de basis, de essentie en de soul. De beat staat altijd centraal. Het is de 'heartbeat' die de mensen aanspoort om door te gaan."
De blues zit vol traditie en herinneringen. Voor De Biasio is ze onlosmakelijk verbonden met Charleroi.
"Toen ik 16, 17 jaar was, bruiste de bovenstad. Er waren veel cafés en bluesconcerten. Charleroi ademt voor mij de blues in al haar schoonheid en ruwheid."
Alain Bashung wordt in Frankrijk beschouwd als een van de meest bekende zangers van het Franse chanson en de Franse rock. Voor Mélanie is hij eenzelfde soort artiest als Arno.
"Bashung bracht rock zonder echt etiket. zijn etiket was zijn stem, zijn houding en zijn flow."
Mélanie luisterde vaak naar 'L'imprudence' toen ze aan 'No Deal' werkte.
"De zinnen 'A l'avenir, laisse venir. Laisse le vent du soir décider' hielpen mij om mijn plaat af te ronden, wat niet gemakkelijk was. Ik had veel twijfels en het duurde lang."
Meer over deze aflevering
Online te bekijken vanaf 20 oktober
Beluister de muziek via Spotify
Andere afleveringen online bekijken of interactief ontdekken?
Ga naar het overzicht
